De grootste van alle nummers (G.O.A.T.) is een reeks berichten, die mijn 100 favoriete nummers aller tijden produceren. De masterlijst is hier en ik update het ongeveer om de twee weken of wanneer ik nog eens 10 nummers heb of zo.
Totdat David Chase Steve Perry de laatste regel op de Sopranos gaf, was het niet geweldig om de reis leuk te vinden. En dit nummer kronkelde de top 40 pas 25 jaar nadat het werd uitgebracht (nogmaals, dankzij Sopranos). Ik bedoel, hoe kun je een hip zijn en een band graven wiens leadzanger werd vervangen door een soundalike die geen woord Engels kan spreken?
Ik wel. Ik heb altijd. Dat is eigenlijk niet waar. Ik hou alleen van een paar van hun liedjes. En ik hou er maar van. Deze. Die nooit mijn hartslag niet verhoogt.
Verder luisteren: ik kan met een goed geweten niet meer reis voor je aanbevelen, maar kijk niet terug door Boston is vrijwel in hetzelfde genre.
Covers: Er zijn miljoenen covers van dit nummer en het meest zuigen. Maar Marnie Stern versnippert met belachelijke vreugde. Bekijk dan Clem Snide’s voor een volledig tegenovergestelde kijk op de melodie. Dan, een vrij rechte lichte, maar nog steeds goed, door slecht getrokken jongen. En dan een gratis voor iedereen.
