Ik weet dat dit helemaal terugkwam in februari, maar de manier waarop ik deze albums van de week doe, is dat ik ze achterlaat in mijn actieve afspeellijst Tot ik ze genoeg keer heb gehoord om ze naar de map 2020 te verplaatsen. Het duurde ongeveer vijf luisteren voordat ik klaar was om ontgrendeld te worden naar de volgende locatie in mijn bibliotheek. Omdat het geweldig is.
Ik heb Denzel Curry altijd op prijs gesteld, maar hij heeft nooit de top van mijn lijst gehaald – maar zijn combinatie met Kenny Beats is misschien wat ik nodig had. Beats ‘Beats Recall MF Doom, alleen met meer haken en minder complete eigenaardigheid, en RZA, alleen zonder de grotesk gewelddadige beelden. Of misschien is het dat Curry duidelijk nummers als Cosmic probeert om te rap in de stijl van Ol ‘Dirty Bastard. En op het briljante “dieet” wisselt hij af tussen DMX en Jay-Z-een eenmans re-enactment van Murder Inc. Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat het misschien klinkt alsof ontgrendeld volledig afgeleid is. Het is absoluut niet. Net als Andy Warhol nemen beats en curry bekende commerciële artefacten en transformeren ze in iets subversief en krachtig. Natuurlijk zijn er geweldige one-liners. “Diamanten op mij zoals Thanos.” “Pamela Anderson, Pam Grier – de man is hier.” “Mijn teef slecht als gevechtsrappers die albums maken zonder uitkomst.”
Het beste van alles, het is leuk. Tussen Curry’s constant onvoorspelbare verzen en beats die verschuiven en zwaaien, het invoegen van achtergrondstemmen en haken met verblindende snelheid, is ontgrendeld een record waar je nooit moe van moet worden.
Ontgrendeld door Denzel Curry / Kenny Beats
Runner Ups voor album van de week:
De slagen, het nieuwe abnormale.
Er zijn twee echt geweldige nummers op dit album: de volwassenen praten en van Brooklyn Bridge naar Chorus. De rest zijn allemaal vintage slagen. Ik heb genoten van het album, maar had op een beetje meer gehoopt. Toch zou ik verwachten dat de meeste fans van de band genieten van deze release.
Een veel interessantere release is Antarctica van Flat Worms, een power -trio bestaande uit leden van enkele van de beste moderne psychedelische bands die er zijn (Ty Segall, OH Sees en Dream Boys). Het is een solide album, maar ik weet niet zeker of ik er nog steeds aan zal hangen na nog een paar luisteren. Het probleem met de Ty Segall School of Heavy Psych is dat er tegenwoordig gewoon zoveel van is dat niets ervan heel bijzonder aanvoelt.
Antarctica door platte wormen
Tanya Morgan’s Be Back Back EP.
Slechts een paar nummers van een rapteam dat al te stil is geweest voor al te lang …
Wees zo terug door Tanya Morgan
